upiór. . .

Ty, co niby stal niemylna,

Wnikłaś w pierś mą udręczoną,

Co jak czartów zgraja silna,

Zbiegłaś strojną i szaloną,

Czyniąc sobie tron i łoże,

Z upadłego mego ducha,

Żem skut z tobą, podły tworze,

Jak galernik do łańcucha,

Gracz namiętny do gry pęta,

Opój do swej butelczyny,

Jak robactwo do padliny, —

O! przeklęta, bądź przeklęta!

Samobójstwo, RozpaczI błagałem ostre miecze:

„Wyswobódźcie mię z niewoli!”

I zatrutem błagał ciecze:

„Niech jad słabość mą wyzwoli!”

Niewola Lecz, wzgardziwszy mną w niedoli,

Rzekły do mnie jad i miecze:

„Tyś niegodzien, by z niewoli

Wyswobadzać cię, człowiecze!Wampir

Gdybyś, głupcze, pęt się zbawił,

Naszych starań wysiłkami,

Ty byś wskrzesił całusami

Wampira, który cię dławił!”

                                     Charles Baudelaire