co się zbestwiła w drewnie ubestwionem. . .

Przeto odchodząc wołała: »Sodoma!«
Sama się karci takowymi słowy,
A skruchę iści, gdy się w ogniu sroma.
To-ć powiem jeszcze: grzech nasz był dwupłciowy;
Skłóciliśmy się z natury zakonem,
Idąc za chucią jako zwierz surowy,
Więc wstyd budzimy w sobie pieśni dzwonem,
W której śpiewamy nazwisko tej wstrętnej,
Co się zbestwiła w drewnie ubestwionem.

                                                        Dante Alighieri (fragment poematu Boska Komedia, 1321)