„Vexilla regis prodeunt inferni...
Patrz i uważaj — Przewodnik mój rzecze —
Czy w dalekości już On się nie czerni".
Jak kiedy ziemię tuman mgieł oblecze
Lub gdy półsfery naszej noc jest blisko,
Wiatrak wygląda, co skrzydłami siecze,
Tak wyglądało potworne zjawisko.
Więc się cofałem, drżąc w zimnym powiewie,
Za plecy Wodza, jedyne schronisko.
Stałem już, ledwo śmiem powtórzyć w śpiewie,
Tam, gdzie tłum cieniów pod korą lodową
Przeświecał niby źdźbła w szklanej polewie.
Dante Alighieri (fragment poematu Boska Komedia, 1321)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz