jestem n i k i m, zwyciężyłem swoje imię!. . .

Gdybyśmy potrafili wyrwać się spod władzy pragnień, uwolnilibyśmy się jednocześnie od losu. Wówczas, wyżsi ponad istoty, rzeczy i samych siebie, odmawiający dalszych konszachtów ze światem, dostąpiliśmy - poprzez ofiarę z własnej tożsamości - wolności, nieodłącznej od oswajania się z anonimatem i abdykacją. "Jestem  n i k i m,  zwyciężyłem swoje imię!" - woła ten, który, nie chcąc już zniżać się do pozostawiania śladów, usiłuje przyswoić sobie zalecenie Epikura "żyj w ukryciu".

Emil Cioran (fragment pisma filozoficznego Upadek w czas, 1964)