człowiek i okoliczności zestrajają się. . .

Na różach nie sypiałem już od dawna, od kiedy mój pogodny dom rodzicielski rozwiał się jak sen, a poza tym było mi wiadomo, że człowiek i okoliczności zestrajają się po pewnym czasie w znośny akord, co więcej, że one to właśnie, jakkolwiek zrazu twardo by się zapowiadały, jeśli nie zawsze, to przynajmniej dla natur szczęśliwszych posiadają pewną giętkość, nie pochodzącą wyłącznie z nawyku. Te same stosunki nie bywają dla każdego tymi samymi i to, co jest dane w sposób ogólny, podlega, twierdziłbym, bardzo daleko sięgającym modyfikacjom pod wpływem pierwiastka osobistego.

Thomas Mann (fragment powieści Wyznania hochsztaplera Feliksa Krulla, 1954)