od razu odrzucić drabinę, wszedłszy już po niej. . .

— Powiedziałeś rzecz nader piękną, Adso, i dziękuję ci. Porządek, jaki nasz umysł wymyśla sobie, jest niby sieć albo drabina, którą buduje się, by czegoś dosięgnąć. Ale potem trzeba drabinę odrzucić, gdyż dostrzega się, że choć służyła, była pozbawiona sensu. Er muoz gelichesame die Leiter abewerfen, so Er an ir ufgestigen ist (Musi od razu odrzucić drabinę, wszedłszy już po niej.)... Czy tak się powiada?

Umberto Eco (fragment powieści Imię Róży, 1980)