jak gwiazdy, które poruszają się stałym torem, nie dosięgnie ich żaden wiatr, w samych sobie znajdują prawo i drogę. . .

   — Nie wszyscy ludzie mają rozum — rzekła Kamala.
   — Nie — odparł Siddhartha — to nie na tym polega. Kamaswami jest równie bystry jak ja, a jednak nie znajduje oparcia w samym sobie. Inni zaś znajdują je, choć rozumu mają tyle co dziecko. Przeważnie ludzie są jak liść, co leci z wiatrem to tu, to tam, kręci się i wiruje, aż spadnie na ziemię. Inni zaś, nieliczni, są jak gwiazdy, które poruszają się stałym torem, nie dosięgnie ich żaden wiatr, w samych sobie znajdują prawo i drogę. Pośród wszystkich uczonych i samanów, a znałem ich wielu, jeden tylko należał do tego rodzaju, tylko jeden osiągnął doskonałość, nigdy go nie zapomnę. To Gautama, Wzniosły, głosiciel owej nauki. Tysiące mnichów słucha co dzień jego nauk, na każdym kroku przestrzega jego reguły, ale wszyscy są jak liście na wietrze, nie niosą w sobie nauki ani prawa.

Hermann Hesse (fragment powieści Siddhartha, 1922)