zajrzeć na samo dno wszystkich pomyłek i złudzeń. . .

   Zmęczenie. Nagle poczułem ochotę, by machnąć na wszystko ręką. Odejść i przestać się tym wszystkim przejmować. Nie chcę już żyć w tym świecie realnych spraw, których nie rozumiem i które mnie zwodzą. Istnieje jeszcze inny świat. Świat, w którym czuję się swojsko i w którym umiem się poruszać. Jest tam polna droga, krzak głogu, dezerter, wędrowny grajek i mama.
   Przemogłem się jednak w końcu. Muszę. Muszę doprowadzić do końca swoją walkę ze światem spraw materialnych. Muszę zajrzeć na samo dno wszystkich pomyłek i złudzeń.

Milan Kundera (fragment powieści Żart, 1967)