wszystko, co na zewnątrz, to jedynie złudzenia, okoliczności, przypadki, pomyłki. człowiek jest sam dla siebie zwłaszcza tym ostatnim miejscem. . .

   Ale przepraszam, przerwałem panu. Słucham już, słucham. Tak pan sądzi? Nie, nie wraca się już nigdy w to samo miejsce. Tak naprawdę tego miejsca już nie ma i nawet takiej możliwości nie ma, aby było gdzie wrócić. Dlaczego? Bo, według mnie, opuszczone miejsca umierają.
   To się tylko tak wydaje, że za nami tęsknią. Nie trzeba w to wierzyć. Za granicą, gdy się w las wybrałem, obcy las, obce drzewa, obce krzaki, ścieżki, ptaki obce, a też mi się wydawało, że tutaj po lesie chodzę, tutejszymi ścieżkami, tutejsze drzewa mijam, tutejsze ptaki słyszę. Tak że przestałem i do lasu chodzić. Wszystkie miejsca poza człowiekiem to już nie są te miejsca. Jedyne miejsce człowieka jest tylko w nim. Niezależnie, czy jesteśmy tu, gdzie indziej czy gdziekolwiek. Teraz czy kiedykolwiek. Wszystko, co na zewnątrz, to jedynie złudzenia, okoliczności, przypadki, pomyłki. Człowiek jest sam dla siebie zwłaszcza tym ostatnim miejscem.

Wiesław Myśliwski (fragment powieści Traktat o łuskaniu fasoli, 2006)