dziecinne majtki.. . .

(...) tryskający radością, która zaiste jest jedynym zwycięstwem naszym nad bytem i jedyną chwałą człowieczą. Czemuż jednak ta duma i chwała umieszczona jest w dwunastoletnim dziecku i trzeba się schylać do mniej? A rozwój jest drogą do hańbiącej goryczy. To bardzo szydercze, że najwyższym godłem naszym, najdumniejszym sztandarem, są dziecinne majtki.

Witold Gombrowicz (Dziennik 1953-1956)