osoba nie jest bytem substancjalnym o charakterze rzeczy. . .

  Wedle Schelera o osobie nie można w żadnym razie myśleć jako o rzeczy lub substancji, jest ona raczej „bezpośrednio współprzeżytą (miterlebte) jednością przeżywania, nie zaś tylko pomyślaną rzeczą gdzieś poza tym i na zewnątrz tego, co bezpośrednio przeżyte" . Osoba nie jest bytem substancjalnym o charakterze rzeczy. Nie może także byt osoby sprowadzać się do bycia podmiotem aktów rozumu w pewnym systemie praw.

Martin Heidegger (Bycie i Czas, 1927)