[...]oto prawdziwa i jedyna racja bytu przyjaźni: dostarczać zwierciadło, aby ten drugi mógł obejrzeć swój dawny obraz, który bez odwiecznej wspominkowej paplaniny dwóch kumpli już dawno by się zatarł.
Milan Kundera (fragment powieści Tożsamość, 1997)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz