— Biała prawdopodobnie miała problemy z głową — powiedział Czerwony, podnosząc z biurka zapalniczkę i uważnie dobierając słowa. — Nie wiem, czy to było tymczasowe, czy taką miała skłonność. Ale przynajmniej wtedy coś jej się w głowie p o mi e s z a ł o. Niewątpliwie miała wybitny talent muzyczny i świetną technikę. Jej wykonania brzmiały pięknie. Z naszego punktu widzenia to była naprawdę duża rzecz. Niestety, jej ten poziom nie wystarczał. Mogła błyszczeć na małą skalę, ale brakowało jej sił, by podbić szeroki świat. Choć ćwiczyła z wielkim zapałem, nie mogła osiągnąć poziomu, o jakim marzyła. Jak wiesz, była pracowita i zamknięta w sobie. W konserwatorium presja się wzmogła. I Biała zaczęła się dziwnie zachowywać.
Tsukuru przytaknął, lecz milczał.
— Często się słyszy takie historie — ciągnął Czerwony. — Żal jej, ale w świecie artystycznym takie rzeczy są na porządku dziennym. Talent przypomina naczynie. Choćby się człowiek strasznie starał, nie da rady zmienić jego kształtu. I można tam wlać tylko określoną ilość wody.
Haruki Murakami (Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa
色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年, 2013)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz