spacerować wzdłuż wybrzeża. . .

W słońcu migotało mrowie dachów, autostrad, tłumów podróżnych, reklawizji, betonu... a daleko w tle osad nieba zatonął w miejscu, gdzie cała boleść słowa „jestem” rozpływała się w błękitnym spokoju.

Powiedział głośno.

– Ocean.

Nigdy wcześniej nie widziałaś oceanu?

Tylko na sonych, na 3D Papy Songa o Uniesieniu i w xiążce Yoony; nigdy nie widziałam go naprawdę, na własne oczy. Pragnęłam iść przed siebie i go dotknąć, spacerować wzdłuż wybrzeża.

David Mitchell (fragment powieści Atlas Chmur, 2004)