do urodzonych już potem. . .

Wy, którzy wynurzycie się z odmętu
Kiedy my już w nim przepadniemy
Wspomnieniom
Mówiąc o naszych słabościach
Mroczne czasy
Co was ominęły.

Myśmy częściej niż buty zmieniali kraje
Chodząc na wojny klas, wpadając w rozpacz
Tam gdzie była sama krzywda i żadnego buntu.

A przecież wiemy:
Nienawiść do łajdactwa
Szpeci rysy.
Gniew choćby o krzywdę
Czyni głos szorstkim. Ach, my
Pragnący przygotować glebę pod życzliwość

Nie byliśmy sami do niej zdolni.

Ale wy, kiedy doczekacie
Aż człowiek będzie człowiekowi pomocą
Wspomnijcie nas
pobłażliwie.

                                                                       Bertolt Brecht
 
 
 

pieśń o solidarności. . .

Razem wszystkie ludy ziemi,
Dłonią w dłoń, jak z bratem brat!
Jutro lądy jej - waszymi,
żywić będą cały świat.

Więc naprzód dąż i pieśni
Sens oczywisty chwyć!
Czyś głodny, czy też syty,
Sens pieśni nie ukryty -
Masz solidarnym być!

Czarni, biali, kolorowi,
Dosyć wojen, dosyć bied.
Gdy się każdy wprost wypowie,
Wspólny język znajdzie wnet.

Więc naprzód dąż i pieśni
Sens oczywisty chwyć!
Czyś głodny, czy też syty,
Sens pieśni nie ukryty -
Masz solidarnym być!

Wolność! - jedna droga do niej,
Razem dążmy do jej bram!
Kto drugiemu skąpi dłoni,
Ten zostanie zawsze sam.

Więc naprzód dąż i pieśni
Sens oczywisty chwyć!
Czyś głodny, czy też syty,
Sens pieśni nie ukryty -
Masz solidarnym być!

Naszym panom wszak weselej,
Gdy się z Piotrem kłóci Jan -
Bowiem dokąd spór nas dzieli,
Dotąd panem będzie pan.

Więc naprzód dąż i pieśni
Sens oczywisty chwyć!
Czyś głodny, czy też syty,
Sens pieśni nie ukryty -
Masz solidarnym być!

Niech więc świata proletariat
Jeden w sercu czuje żar -
Niezwalczona jego armia
Wnet tyranom skręci kark.

Więc naprzód dąż i przy tym
Zapytaj, co i jak -
Czyś głodny, czy też syty,
Pamiętaj, czyje świty -
I czyim światem świat.

                                          Bertolt Brecht