człowieka tępego czyni podobnym do dzikiego. . .

– To są ludzie tępi i prości i wola ich obraca się w gnoju, podobnie jak ciało ludzkie jest tylko gnojem, gdy nastąpi jego rozkład. A w gnoju żyje żądza, żądza ta stworzyła zwierzęta i ludzi, stworzyła też, jak wierzę, bogów. Im bliżej jednak śmierci stoi człowiek, tym silniej rozpala się w nim plugawa żądza, jeśli wola jego żyje w gnoju. Dlatego mędrca śmierć uspokaja, natomiast człowieka tępego czyni podobnym do dzikiego zwierzęcia(...)

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

gdy ofiara zostanie obezwładniona, kotka pożera ją. . .

– Już wnet będziesz mógł dotykać moich członków i pozwolę ci chętnie położyć rękę na piersi i na łonie, jeśli cię to uspokoi. Lecz wpierw musisz mnie wysłuchać i wiedzieć, że kobieta jest podobna do kotki i że także namiętność podobna jest do kotki. Jej łapy są miękkie, lecz kryją drapieżne pazury, które nieubłaganie zatapiają się w sercu. Zaiste, kobieta jest podobna do kotki, gdyż także kotce sprawia rozkosz pastwić się nad swą ofiarą i zadawać jej ból pazurami, nigdy nie ma dość tej zabawy. Dopiero gdy ofiara zostanie obezwładniona, kotka pożera ją i wybiera się na poszukiwanie nowej.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

czujesz się dobrze tylko w samotności?. . .

– Może jako dziecko spadłeś z wózka okrakiem na dyszel, tak że zrobiłeś się smutny i czujesz się dobrze tylko w samotności?

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

w noc, gdy król umiera. . .

Wziąłem go w ramiona i zaniosłem do przeznaczonego dla nas pomieszczenia. Był taki mały i taki stary, że dźwigając go nawet się nie zasapałem. Gdy ułożyłem go na posłaniu, zasnął natychmiast, szukając po omacku pucharu z winem koło swego łoża. Otuliłem go miękkimi skórami, gdyż noc była chłodna, i wyszedłem z powrotem na kwietny taras, ponieważ byłem młody, a młodość nie tęskni do snu w noc, gdy król umiera.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

wstąpi do łodzi swego ojca, słońca, i popłynie prosto do kraju zbawienia. . .

– Jako bóg, wstąpi do łodzi swego ojca, słońca, i popłynie prosto do kraju zbawienia – rzekł Ptahor i jednym cięciem kamiennego noża rozciął skórę na królewskiej czaszce. – Ze słońca jest on zrodzony i do słońca powróci, a ludzie sławić będą imię jego na wieki wieków.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

żyć przy zmierzchu światła. . .

– Sinuhe, mój przyjacielu, w dziwnych urodziliśmy się czasach. Wszystko jest płynne i zmienia kształt, jak glina na kole garncarza. Zmieniają się stroje i zmieniają się obyczaje, a ludzie nie wierzą już w bogów, jeśli nawet się ich jeszcze boją. Sinuhe, mój przyjacielu, może urodziliśmy się po to, aby żyć przy zmierzchu światła, gdyż świat jest stary i minęło już tysiąc dwieście lat od zbudowania piramid. Kiedy myślę o tym, chce mi się oprzeć głowę na rękach i płakać jak dziecku.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

twarz człowieka po śmierci. . .

Nauczyłem się też rozumieć, że śmierć jest niczym strasznym dla lekarza, a dla chorego bywa często miłosiernym druhem, tak że twarz człowieka po śmierci niejednokrotnie ma wyraz większej szczęśliwości niż w ciężkich dniach jego żywota.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

ku hańbie całego lekarskiego stanu. . .

Toteż łatwo można zrozumieć, że im dalej posuwałem się w studiach, tym jaśniej widziałem, jak mało wiem. Doprawdy tak też i jest, że lekarz dopiero wtedy staje się lekarzem, gdy kornie sam przed sobą wyzna, że nie wie nic. Nie można jednak powiedzieć tego profanom, gdyż najważniejsze z wszystkiego jest to, by pacjent wierzył w lekarza i ufał jego sztuce. To jest właśnie podstawa, na której opiera się wszelka sztuka lekarska. Dlatego też lekarzowi nie wolno nigdy popełnić błędu, bo niepewny lekarz traci dobre imię i szkodzi także reputacji innych lekarzy. Toteż w domach bogaczy, dokąd często po pierwszym lekarzu wzywa się dwóch lub trzech innych, zdarza się, że koledzy po fachu raczej pogrzebią pomyłkę pierwszego, niż ją wyjawią ku hańbie całego lekarskiego stanu. I dlatego mówi się, że lekarze pomagają sobie nawzajem grzebać swoich pacjentów.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

dopiero po osiągnięciu swego celu mężczyzna może pokazać się. . .

(...)kiedy w świątyni znajdziecie się w rękach kapłanów, macie być nieufni jak szakale i przebiegli jak węże, abyście nie zgubili siebie samych i nie dali się zaślepić. A na zewnątrz macie być łagodni jak gołębie, gdyż dopiero po osiągnięciu swego celu mężczyzna może pokazać się takim, jaki jest w istocie. Tak było i tak też zawsze będzie. Pamiętajcie o tym!

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

bo wiem zbyt wiele. . .

Dlatego boją się mnie i dlatego nikt nie waży mi się sprzeciwiać, bo wiem zbyt wiele. Lecz kto pomnaża swą wiedzę, pomnaża też swoje troski, dlatego jestem bardzo nieszczęśliwym człowiekiem.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

kto wypija cały dzban, budzi się pobity. . .

– Używane umiarkowanie, jest wino darem bogów dla ucieszenia serc naszych. Jeden puchar nie szkodzi nikomu, dwa rozwiązują język, lecz ten, kto wypija cały dzban, budzi się pobity i obrabowany w rynsztoku.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

człowiek w swej złości jest okrutniejszy i bardziej zatwardziały niż krokodyle. . .

Gdyż człowiek w swej złości jest okrutniejszy i bardziej zatwardziały niż krokodyle Rzeki. Jego serce jest twardsze niż kamień. Jego próżność jest lżejsza niż pył. Zanurz go w wodzie, a gdy odzież jego wyschnie, będzie taki sam jak przedtem. Pogrąż go w trosce i rozczarowaniu, a gdy się znów podniesie, będzie taki sam jak przedtem. Wiele zmian widziałem ja, Sinuhe, za moich dni, ale wszystko jest znowu tak jak dawniej, a człowiek się nie zmienił. Są wprawdzie tacy, którzy mówią, że to, co się dzieje, nie działo się nigdy przedtem, ale to tylko puste słowa.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)

   

   

   

znużony jestem bogami i królami. . .

Piszę to tylko dla siebie samego. Nie, by pochlebiać bogom, nie, by pochlebiać królom, i nie z lęku ani też z nadziei na przyszłość. Gdyż za życia doznałem i postradałem tak wiele, że nie dręczy mnie już czczy lęk, a nadzieją na nieśmiertelność jestem znużony, tak jak znużony jestem bogami i królami.

Mika Waltari (fragment powieści Egipcjanin Sinuhe, 1945)