Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Alighieri Dante. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Alighieri Dante. Pokaż wszystkie posty

30 lipca 2013

co się zbestwiła w drewnie ubestwionem. . .

Przeto odchodząc wołała: »Sodoma!«
Sama się karci takowymi słowy,
A skruchę iści, gdy się w ogniu sroma.
To-ć powiem jeszcze: grzech nasz był dwupłciowy;
Skłóciliśmy się z natury zakonem,
Idąc za chucią jako zwierz surowy,
Więc wstyd budzimy w sobie pieśni dzwonem,
W której śpiewamy nazwisko tej wstrętnej,
Co się zbestwiła w drewnie ubestwionem.

                                                        Dante Alighieri (fragment poematu Boska Komedia, 1321)


   

to śpiew góruje, to znowu organy. . .

Słuchem pobiegłem w nowe regijony:
Te Deum brzmiało za bramy okołem
W głosach zmieszanych z muzycznymi tony.
Takie wrażenie w me zmysły przejąłem
Z owej muzyki, jak to na przemiany,
Gdy z organami śpiew się złączy społem,
To śpiew góruje, to znowu organy.

                                                        Dante Alighieri (fragment poematu Boska Komedia, 1321)


   

jak kiedy ziemię tuman mgieł oblecze. . .

PIEŚŃ XXXIV

„Vexilla regis prodeunt inferni...
Patrz i uważaj — Przewodnik mój rzecze —
Czy w dalekości już On się nie czerni".
Jak kiedy ziemię tuman mgieł oblecze
Lub gdy półsfery naszej noc jest blisko,
Wiatrak wygląda, co skrzydłami siecze,
Tak wyglądało potworne zjawisko.
Więc się cofałem, drżąc w zimnym powiewie,
Za plecy Wodza, jedyne schronisko.
Stałem już, ledwo śmiem powtórzyć w śpiewie,
Tam, gdzie tłum cieniów pod korą lodową
Przeświecał niby źdźbła w szklanej polewie.

                                                        Dante Alighieri (fragment poematu Boska Komedia, 1321)


   

ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją. . .

PIEŚŃ III

„Przeze mnie droga w miasto utrapienia,
Przeze mnie droga w wiekuiste męki,
Przeze mnie droga w naród zatracenia.
Jam dzieło wielkiej, sprawiedliwej ręki.
Wzniosła mię z gruntu Potęga wszechwłodna,
Mądrość najwyższa, Miłość pierworodna;
Starsze ode mnie twory nie istnieją,
Chyba wieczyste — a jam niepożyta!
Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją..."

                                                        Dante Alighieri (fragment poematu Boska Komedia, 1321)