akcesoria życia. . .

My też, dowiedziałem się, musimy natychmiast dotrzeć do punktu pomocy, tam na gorąco podać personalia, aby otrzymać przede wszystkim pieniądze i dokumenty – nieodzowne już akcesoria życia.

Imre Kertész (fragment powieści Los utracony, 1975)

   

   

   

jestem pożyteczny. . .

Teraz nie ma się już o co niepokoić, przecież legitymacja zaświadcza, że nie żyję dla własnej przyjemności, lecz jestem pożyteczny (...), a to już podlega całkiem innej ocenie, oczywiście.

Imre Kertész (fragment powieści Los utracony, 1975)

   

   

   

być inna, niż zmuszona jest być. . .

Ale ona z goryczą i wciąż załamującym się głosem wykrzyczała coś w tym rodzaju, że skoro nie chodzi o nasze cechy, to wszystko jest tylko dziełem przypadku, i skoro ona mogłaby być inna, niż zmuszona jest być, to „wszystko nie ma sensu”, i że tej myśli, jak sądzi, „nie można znieść”.

Imre Kertész (fragment powieści Los utracony, 1975)