to ziemia usiana grobami, kres podróży. . .

   - Widzę podróż - powiedział. - Daleką podróż, a u jej kresu ogromny dom z mnóstwem drzwi. To chyba stolica jakiegoś królestwa, szefie, a może ów klasztor, w którym jako odźwierny będę robił te machlojki, o jakich ci mówiłem.
   - Nalej wina, Zorbo, i skończ wróżby. Ja ci powiem, co oznacza ten wielki dom z niezliczoną ilością drzwi. To ziemia usiana grobami, kres podróży. Twoje zdrowie, łobuzie!

Nikos Kazantzakis (fragment powieści Grek Zorba, 1946)