byli dobrymi przyjaciółmi — w każdej okoliczności życia. . .

— Chcę pojechać do miasta i tam zostać. Torę spojrzał szybko na twarz brata; była dziwnie blada. Zdjął go wielki, zimny strach. Dag musiał się tą sprawą przejąć więcej, niż mu się zdawało, a teraz gniewał się na niego za to, że nie spotkał się z oczekiwanym poparciem. I dlatego chciał pojechać do miasta i zostać tam...
Nie, nigdy — powiedział sobie Torę — nawet gdyby Dag na złość ludziom z równiny chciał wybudować własny kościół w Bjórndal, nigdy nie wolno im się pogniewać ze sobą. Co się z nim stanie, gdy Dag wyjedzie? Wprawdzie można było dalej żyć i jakoś przetrwać, ale z kim będzie rozmawiał i kogo się radził?
(...)
Torę i Dag byli dobrymi przyjaciółmi — w każdej okoliczności życia.

Trygve Gulbranssen (fragment powieści A lasy wiecznie śpiewają, 1933)