na tym, że kwitnę i jestem, polega moja radość i moja rozkosz. . .

Znalazłem polny kwiat. Podziwiałem jego piękno, jego doskonałość, w każdej części i zawołałem: "Ale wszystko to w nim i tysiącach jemu podobnych zakwita i przekwita, przez nikogo nieobserwowane, ba, często przez żadne oko niezauważone". On jednak odrzekł: "Ty, głupcze! Sądzisz, że kwitnę po to, by mnie widziano? Kwitnę ze względu na siebie, nie dla innych, kwitnę, bo tak mi się podoba; na tym, że kwitnę i jestem, polega moja radość i moja rozkosz".

Artur Schopenhauer (z dzieła filozoficznego Parerga i Paralipomena,1851)