trwamy przy naszym, prawda?. . .

(...)nie omieszkał apelując do mej niezłomności upewnić mnie o własnej. — Nous persis tons, n'est-ce pas? (Trwamy przy naszym, prawda?) — szepnął mi, zajętemu podawaniem potraw, odpowiedzią zaś moją było równie stanowcze, jak dyskretne: — C'est entendu (Umowa stoi.).

Thomas Mann (fragment powieści Wyznania hochsztaplera Feliksa Krulla, 1954)