żądze umysłu, który zbyt wiele chce wiedzieć. . .

   — Najdroższy synu mój — ozwał się — wszystko, co biedny stary grzesznik może uczynić dla twojej duszy, uczynione będzie z radością. Cóż cię dręczy? Żądza, czyż nie? — zapytał, on też prawie z żądzą w oczach — pokusy ciała? 
   — Nie — odparłem rumieniąc się — raczej żądze umysłu, który zbyt wiele chce wiedzieć...
   — I źle. Pan zna sprawy, do nas należy tylko czcić jego mądrość.
   — Ale do nas należy także odróżniać zło od dobra i rozumieć ludzkie namiętności. Jestem tylko nowicjuszem, lecz będę mnichem i kapłanem, i muszę nauczyć się, gdzie jest zło i jak wygląda, bym rozpoznał je, kiedy przyjdzie chwila, i bym innych nauczał, jak je rozpoznawać.

Umberto Eco (fragment powieści Imię Róży, 1980)