siła octu i wody różanej, aby ich wrócić do zmysłów. . .

Co się zaś tyczy rajców i innych doktorów przy tym obecnych, z ekstazy popadli w omdlenie trwające wyżej trzech godzin; tak wszyscy byli olśnieni i pełni podziwu dla więcej niż ludzkiej bystrości Pantagruela, którą jasno poznali w osądzeniu tak drażliwej i trudnej sprawy. I trwaliby w onym zachwyceniu pewnie jeszcze dotąd, gdyby nie to, iż przyniesiono siła octu i wody różanej, aby ich wrócić do zmysłów i do zwyczajnego rozsądku; za co Bogu niech będzie chwała!

François Rabelais (fragment powieści Gargantua i Pantagruel, 1564)