w położeniu desperata, który, zmęczony życiem, zażył dawkę szaleju. . .

Pan de Renal, widząc nad sobą ofiarę pieniężną, był bardziej zrozpaczony niż żona. Ona po tej rozmowie znajdowała się w położeniu desperata, który, zmęczony życiem, zażył dawkę szaleju; działa już, można powiedzieć, jedynie automatycznie, obojętny jest na wszystko. W takim stanie był Ludwik XIV, kiedy umierając powiedział: g d y  b y ł e m  k r ó l e m. Cudownie powiedziane!

Stendhal (własc. Marie-Henri Beyle)

(fragment powieści Czerwone i czarne, 1831)