wyrwanie człowieka z czasu i jego ciągłego biegu. . .

Przypomniał sobie baśnie z dzieciństwa: podczas przyjęcia czarodziej rzuca na ludzi urok i wszyscy zastygają w pozach, jakie w tamtej chwili przybrali: otwarte usta, twarz zniekształcona przeżuwaniem, w ręku obgryziona kość. Inne wspomnienie: ludziom, którzy uciekli z Sodomy, Bóg zakazał się odwracać, pod groźbą że zamienią się w słup soli. Ta biblijna przypowieść wskazuje jednoznacznie, że nie ma gorszej kary, większego horrendum niż przemiana chwili w wieczność, wyrwanie człowieka z czasu i jego ciągłego biegu.

Milan Kundera (fragment powieści Nieśmiertelność, 1990)