jestem pożyteczny. . .

Teraz nie ma się już o co niepokoić, przecież legitymacja zaświadcza, że nie żyję dla własnej przyjemności, lecz jestem pożyteczny (...), a to już podlega całkiem innej ocenie, oczywiście.

Imre Kertész (fragment powieści Los utracony, 1975)