zaleca jedynie przyjemności ostrożne i skromne. . .

Epikur, pierwszy wielki teoretyk przyjemności, pojmował życie szczęśliwe w sposób nadzwyczaj sceptyczny: przyjemności doznaje ten, kto nie cierpi. Podstawowym pojęciem hedonizmu jest zatem cierpienie: jesteśmy szczęśliwi o tyle, o ile umiemy odsunąć od siebie cierpienie; a że przyjemności przynoszą często więcej nieszczęść niż szczęścia, Epikur zaleca jedynie przyjemności ostrożne i skromne. Mądrość epikurejska ma tło melancholijne: rzucony w nędzę tego świata, człowiek stwierdza, że jedyną oczywistą i pewną wartością jest przyjemność, którą może odczuć, jakkolwiek niewielką by była: łyk zimnej wody, spojrzenie w niebo (w okna dobrego Pana Boga), pieszczota.

Milan Kundera (fragment powieści Powolność, 1997)