a gdy udawało mi się. . .

Wiatr smagał mi policzki, śnieg był ciężki i oporny, ale hamowałem śmiało i wyszukiwałem coraz bardziej strome zjazdy, coraz trudniejszy teren, a gdy udawało mi się, myślałem: “Uratowana!" Wiedziałem, że to głupio z mojej strony, ale mimo to czułem radość, jakiej nie zaznawałem od dawna.

Erich Maria Remarque (fragment powieści Trzej towarzysze, 1936)