sra po prostu nieskończonością. . .

Ale na dnie jego wesołej, jak pies spuszczony z łańcucha, duszy drzemało zawsze N i e o c z e k i w a n e - coś tak piekielnego, że myśleć o tym bał się nawet w chwilach męczących, syntetycznych jasnowidzeń, kiedy zdawało się, że sra po prostu nieskończonością w sam pępek wszechświata.

Stanisław Ignacy Witkiewicz / Witkacy 

(fragment powieści Nienasycenie, 1930)