napisał wiersz lewą nogą. . .

I byłem wodzony na pokuszenie przez demona pychy... radził mi, żebym napisał wiersz lewą nogą, z zamkniętymi oczami, żebym rozbił słowo, żebym słowo-tworzył, słowo-cudzołożył, wreszcie radził mi, żebym się powiesił. U moich stóp leżało całe królestwo nowatorstwa i eksperymentu.

Tadeusz Różewicz (fragment prozy Przygotowanie do wieczoru autorskiego, 1977)