ZESTAWIENIE. Podstawowym przekonaniem Nietzschego było, że życie cielesne, fakt
biologiczny jest osnową ludzkiej egzystencji, a życie duchowe tylko jego odroślą. Z
przekonania tego wypłynął jego naturalizm i relatywizm epistemologiczny i etyczny. Ale także
wypłynęła koncepcja nowej moralności, przewartościowanie wszystkich wartości, wyjście poza
dobro i zło, przeciwstawienie panów i niewolników, Dionizosa i Apollina, nadczłowiek, walka
z dekadencją — wszystkie te idee i wyrazy, które od Nietzschego przeszły do umysłowości
inteligencji końca XIX wieku.
Nietzsche wyjątkowo tylko zajmował się filozofią przyrody. Ale przygodnie wypowiadał się i o niej, stosując wtedy to, co znalazł analizując człowieka: sądził, że jak w człowieku,
tak też w przyrodzie istotna jest wola. Za straszną omyłkę uważał przypuszczenie, że
czynniki duchowe są pierwotne i istotne. Ulubioną jego ideą była starożytna idea wiecznego
powrotu zdarzeń: gdy dzieje świata dojdą do kresu, wtedy rozpoczną się na nowo i będą
przebiegać tak samo. Był to jego surogat wieczności.
Władysław Tatarkiewicz (Historia filozofii Tom 3, 1931/1950)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz