l) zaprzecza, jakoby świadomość była czymś realnym, a w każdym razie, jakoby wpływała na zachowanie się jednostek;
2) odrzuca wszelką introspekcję jako metodę naukową;
3) zaprzecza istnieniu wyobrażeń;
4) nie uznaje innej realności niż materialna ani innej przyczynowości niż mechaniczna;
5) ma wszelkie świadome zmierzanie przez jednostkę do celu za fikcję:
6) ma wszelkie postępowanie za wynik reakcji warunkowej i tłumaczy je po prostu jako odpowiedź organizmu na bodźce;
7) sprowadza uczucia i wzruszenia do procesów wisceralnych i gruczołowych;
8) sprowadza myśl do czynności mięśni. — Wykaz ten, zrobiony przez jednego z seniorów psychologii amerykańskiej i przeciwnika behawioryzmu (J. R. Angella, rektora Yale University), należy uzupełnić przynajmniej przez dwa punkty: mianowicie behawioryzm Watsonowski
9) odmawia mózgowi i nerwom większej roli w zachowaniu się organizmów i
10) odmawia też wpływu na zachowanie się czynnikom dziedzicznym, tłumacząc wszystkie bez mała reakcje organizmu jako nabyte.
Władysław Tatarkiewicz (Historia filozofii Tom 3, 1931/1950)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz