skoro już musisz krzyczeć, rób to cicho. . .

Skoro już musisz krzyczeć, rób to po cichu (ściany
mają
uszy), skoro już musisz się kochać,

zgaś światło (sąsiad
ma
lornetkę), skoro już musisz

mieszkać, nie zamykaj drzwi (władza
ma
nakaz), skoro już

musisz cierpieć, rób to we własnym domu (życie
ma
swoje prawa), skoro

już musisz żyć, ogranicz się we wszystkim (wszystko
ma
swoje granice).

                                                 Stanisław Barańczak 

                                                 (z tomu Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu / 

                                                 Kątem u siebie (wiersze mieszkalne), 1980)