Pretorianie nie byli zachwyceni sytuacją, to oczywiste. Rozwydrzeni i rozleniwieni od lat, przywykli do bezkarności i wszelkich przywilejów, patrzyli niechętnie na Pertynaksa: był stary, miał opinię człowieka skromnego i gospodarnego, nade wszystko zaś oficera wychowanego w surowej dyscyplinie, jaka panowała w jednostkach przygranicznych. Zostali jednak zaskoczeni, nie mieli własnego kontrkandydata, a tłumy zebrane przed bramą i murami już wznosiły okrzyki na cześć nowego cesarza. Zachowali więc spokój i dopełnili wszystkiego, co zwykło się dziać podczas zmiany na tronie, składając żołnierską przysięgę na jego imię; było to tak zwane sacramentum.
Aleksander Krawczuk, (1986/2006). Poczet Cesarzy Rzymskich. Kalendarium Cesarstwa Rzymskiego. Warszawa: Wydawnictwo Iskry.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz