bezkrwisty chłód oblicza. . .

Człowiek zawsze czuje, kiedy twarz jego pokrywa bladość; jakiś bezkrwisty chłód oblicza pozwala mu się w tym zorientować, a również i krople potu, które wtedy mu występują na czoło, są podobnie chłodne. Ręce moje, którymi jedynie słabo, z rezerwą, zaklaskałem, drżały tak, jak drżą teraz właśnie, kiedy przystępuję do opisu tego straszliwego wspomnienia.

Thomas Mann 

(fragment powieści Doktor Faustus. 

Żywot kompozytora niemieckiego Adriana Leverkühna 

opowiedziany przez przyjaciela, 1947)