Iżby gach, z grzechami zżyty, / Wywyższon był aż na szczyty. . .

Trzymał teraz tabliczkę w jednej, a klucz w drugiej ręce i mówił w duchu porzekadło:

Patrząc na mych dziejów grozę 

w świetle twej jasności, Boże —
Trwam, podziwem kornym zdjęty 

Dla alchemii twojej świętej, 

Co ciała hańbę, cierpienie, 

W moce duchowe przemienia; 

Iżby gach, z grzechami zżyty, 

Wywyższon był aż na szczyty 

Nędzy ziemskiej wszędy, 

Boże, Rajskie wrota racz otworzyć.

Thomas Mann (fragment powieści Wybraniec, 1951)