wierzę w święty egoizm! w bezlitosność! w kłamstwo! w brak serca!. . .

   - Chciałbym pana o coś spytać - rzekł sędzia po chwili. - To do sprawy nie należy. Ale chciałbym pana jednak o to spytać. Czy pan jeszcze w coś wierzy?
   - O tak! Wierzę w święty egoizm! W bezlitosność! W kłamstwo! W brak serca!
   - Tego się obawiałem. Jakżeby mogło być inaczej...
   - To jeszcze nie wszystko - ciągnął Ludwik spokojnie. - Wierzę także w dobroć, w przyjaźń, w miłość i uczynność. Doznałem tego może więcej niż wielu, którym się dobrze powodzi.
   Sędzia wstał ociężale i wymijając swój fotel podszedł do niego.
   - Przyjemnie jest to usłyszeć - rzekł. - Gdybym tylko wiedział, co mógłbym dla pana zrobić!
   - Nic - odparł Ludwik. - Znam już przepisy prawne i mam znajomego, który jest nawet specjalistą w tej dziedzinie. Proszę mnie posłać do więzienia.

Erich Maria Remarque (fragment powieści Kochaj bliźniego, 1939)