Potem acetylenowa lampa oświetlała tę staruchę, a Rembrandt
wstawał z martwych. Ręce babiny leżały na jej brzuchu, jakby dotykały pleców utraconego syna. Jedyny ząb świecił jej z ust.
Bohumil Hrabal
(z tomu Sprzedam dom, w którym już nie chcę mieszkać;
Zupełny Kafka, 1966)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz