pieśń o Polsce ... roku 1831. . .

W zeszłym roku Gawryła przyjechał z pułku, przywiózł żonie polskiego perkalu, gościł krótko; piątego dnia spił się, przeklinał po polsku i po niemiecku i z płaczem wyśpiewywał starodawną kozacką pieśń o Polsce, ułożoną jeszcze w roku 1831. Obok niego siedzieli przyjaciele i bracia, przybyli, by odprowadzić wojaka, doili wódkę aż do obiadu i podśpiewywali:

Mówili o Polsce, że to ziemia żyzna,

A myśmy tu zobaczyli, że sama chudzizna.

Siedzą w Polsce onej, w karczmie pobielonej,

w tej karczemce polskiej, własności królewskiej,

Trzy dzielne chwaty, przy pitce kamraty:

Jeden z Prus, drugi z Polski, trzeci - Kozak doński.

Prusak pije wódkę - talara położył,

Polak pije wódkę - dukata przysporzył,

Kozak pije wódkę - grosza nie dołożył,

Chodzi po karczmie, wąsika poprawia,

Ostrogami brząka, szynkarkę namawia:

"Szynkareczko-duszko, jedź do moich stron!

Jedź do moich stron - aż nad cichy Don,

Inaksi tam ludzie niż u was mieszkają,

Nie sieją, nie żną, nie przędą, nie tkają,

Lecz się za to po kozacku pięknie ubierają..." 

Michaił Szołochow

(fragment powieści Cichy Don. Tom I, 1928-1940)